Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου του 2002. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας παραδόθηκε αυτοβούλως στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, έπειτα και από την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν της οποίας υπήρξε μέλος. Η ιδιότητα του μέλους αυτή, ωστόσο, επεκτάθηκε σε τερατώδεις ενέργειες μεταξύ των οποίων ανθρωποκτονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Ο Κουφοντίνας δικάζεται στην δίκη όλων των μελών και καταδικάζεται πρωτόδικα σε 13 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη και τελικώς με εφετειακή απόφαση σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη.
Ταραγμένη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την δράση όλης της οργάνωσης και ιδίως του Κουφοντίνα, ο οποίος από το 1983 σπέρνει τον φόβο και τον θάνατο γύρω του. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., ο Δ. Κουφοντίνας χρησιμοποιούσε δύο τουλάχιστον ψευδώνυμα, το «Δημήτρης Λαμπρόπουλος» και το «Δημήτρης Σωτηρόπουλος». Η ελληνική δικαιοσύνη του απαγγέλλει κατηγορίες για τουλάχιστον 200 αδικήματα σε 84 ενέργειες ,μεταξύ των οποίων και ανθρωποκτονίες.
«Οι δολοφονίες»
21 Φεβρουαρίου 1985: Νίκος Μομφεράτος, εκδότης της Απογευματινής
21 Φεβρουαρίου 1985: Παναγιώτης Ρουσέτης, οδηγός του Νίκου Μομφεράτου
8 Απριλίου 1986: Δημήτρης Αγγελόπουλος, βιομήχανος, πρόεδρος της Χαλυβουργικής
1η Μαρτίου 1988: Αλ. Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, επιχειρηματίας
28 Ιουνίου 1988: Ουίλιαμ Νορντίν, πλοίαρχος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και Ακόλουθος Άμυνας της αμερικανικής πρεσβείας
26 Σεπτεμβρίου 1989: Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της ΝΔ
12 Μαρτίου του 1991: Ρόναλντ Στιούαρτ, λοχίας της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας
7 Οκτωβρίου 1991: Τσετίν Γιοργκού, Τούρκος διπλωμάτης
14 Ιουλίου 1992: Αθανάσιος Αξαρλιάν, φοιτητής (κατά την απόπειρα δολοφονίας του τότε υπουργού Οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά)
24 Ιανουαρίου 1994: Μιχάλης Βρανόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη
4 Ιουλίου 1994: Ομέρ Σιπαχίογλου, Τούρκος διπλωμάτης
28 Μαΐου του 1997: Κώστας Περατικός, εφοπλιστής
8 Ιουνίου 2000: Στίβεν Σόντερς, ταξίαρχος και στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας.
«Η αρχή του τέλους»
Από μικρός έδειξε τις «πολιτικές του ανησυχίες» αφού εντάχθηκε στην τοπική οργάνωση της ΠΑΜΚ (μαθητικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ) και υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του Μαθητικού Αγώνα, της εφημερίδας των μαθητών του ΠΑΣΟΚ, στην οποία αρθρογραφούσε συστηματικά. Στην πορεία υπήρξε από τα πιο δυναμικά στελέχη της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, από την οποία όμως τελικά διεγράφη λόγω των ακραίων απόψεών που διέθετε, καθώς ήταν υπέρ του ένοπλου αγώνα για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Μετά και την διαγραφή του από την Νεολαία ΠΑΣΟΚ, ο Κουφοντίνας πολύ γρήγορα εγκατέλειψε την έκφραση και δράση μέσω των νόμιμων κομμάτων και πέρασε στη ένοπλη δράση. Γίνεται μέλος της τρομοκρατικης οργάνωσης 17Ν και μεταξύ άλλων βοηθά στη στρατολόγηση των νέων μελών και πρωτοστατεί στις ενέργειες των πυρήνων της οργάνωσης. Ήταν και ο ταμίας της οργάνωσης, ο οποίος διαχειριζόταν ένα μέρος από τα «λάφυρα» των ληστειών. Μοίραζε μικροποσά στους συγκατηγορουμένους του, ενώ τα «κέρδη» των ληστειών της 17Ν δεν έχουν βρεθεί ακόμη και μόνο αυτός και ο Γιωτόπουλος (αρχηγός της 17Ν) γνωρίζουν πού βρίσκονται τα χρήματα. Ο ίδιος φέρεται μισθοδοτούμενος με αποκλειστική απασχόληση με «μισθό» κάθε μήνα, από 400.000 δρχ. αρχικά και μετά από διαδοχικές αυξήσεις 690.000 δρχ.
Κατά την διάρκεια της φυλάκισης του γράφει τρία βιβλία, τα οποία παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την σκέψη και την δράση του ιδίου και της οργάνωσης.
«Οι απεργίες»
Σε απεργία πείνας από 8 Γενάρη
«Αφού επιμένουν στο νόμο που τόσο προκλητικά μηχανεύτηκαν, οφείλουν να τον εφαρμόσουν, τουλάχιστον αυτόν, και να με ξαναφέρουν στο υπόγειο του Κορυδαλλού, στην ειδική πτέρυγα που έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ. Χρυσοχοΐδης, για να θάψει τη 17Ν, και όπου πέρασα τα 16 από τα 18 χρόνια που είμαι στη φυλακή». Δημήτρης Κουφοντίνας
Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου 2021
«Απεργία δίψας ξεκίνησε ο Δημήτρης Κουφοντίνας».
Έχουν προηγηθεί πολλές περισσότερες το 2015 και 2018 μέσω των οποίων «πίεσε» την κυβέρνηση και κατόρθωσε να κερδίσει λίγες ώρες εξόδου στον «έξω κόσμο».Το πρόβλημα όμως έχει επεκταθεί σε πάρα πολλές πτυχές της κοινωνίας, της πολιτικής και προπάντων του ανθρωπισμού.
«Τα γιατί »
Η δικηγόρος του Κουφοντίνα, κυρία Κούρτοβικ, ενημερώνει για την κατάσταση της υγείας του, η οποία είναι σε κρίσιμο σημείο και ότι κινδυνεύει να πέσει σε κώμα. Ο ίδιος ζητά να διακοπεί η χορήγηση ορού και σε περίπτωση κατάρρευσης του να μην τον επαναφέρουν.
Σήμερα θα εξεταστεί από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λαμίας το αίτημα που υπέβαλε χθες, διά των συνηγόρων του, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, για αναβολή ή διακοπή της ποινής του μέχρι την αποκατάσταση της υγείας του. Εάν το αίτημα γίνει δεκτό, μπορεί να γίνει διακοπή της έκτισης ως και πέντε μήνες. 54 ημέρες απεργίας και πολλές περισσότερες εντάσεων και απορίας. Είναι σωστό, είναι λάθος, έχει δίκιο, έχει άδικο; Γίνεται επίκληση της ανθρωπιάς, της δικαιοσύνης, της υγείας, της ηθικής, της μετάνοιας, της συγχώρεσης και πολλών άλλων. Ποιός όμως ορίζει όλα αυτά και κυρίως ποιά τα όρια που προσεγγίζει το ένα για να ξεπεράσει το άλλο;
Ας αναρωτηθούμε
Γιατί ένας άνθρωπος μετά από τόσο στυγνά εγκλήματα, διεκδικεί καλύτερες ευκαιρίες με το να πιέζει και να απειλεί με την ζωή του; Γιατί η κυβέρνηση παραμένει ανέγγιχτη στις πιέσεις αυτές; Γιατί η κοινή γνώμη διαμαρτύρεται για την προσωπική επιλογή ενός ανθρώπου για αυτοχειρία; Γιατί ο ίδιος επιθυμεί να αυτοκτονήσει τόσο βασανιστικά; Γιατί δεν προσφεύγει στην δικαιοσύνη για τα αιτήματα του; Γιατί κάνει απεργία πείνας, ενώ τον Σεπτέμβριο μπορεί να αιτηθεί την απόλυση του (δήλωση Γενικής Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου); Και μετά τα γιατί περνάμε σε άλλα ερωτήματα.
Ποιά είναι η ηθική, ποιά η αρχή και ποιο το τέλος της; Είναι ένας δολοφόνος σε θέση να αποφασίζει για την ποινή του; Είναι η κυβέρνηση υπεύθυνη για την κατάληξη που θα έχει η υπόθεση αυτή; Δικαιολογείται η συμπεριφορά αυτή ενώ 13 άνθρωποι δεν είχαν καν την επιλογή του θανάτου και στερήθηκαν την ζωή τους εν μία νυκτί;Το κράτος δικαίου έχει όρια; Υπάρχει σκοπιμότητα και από τις δύο πλευρές; Είναι σωστό να πεθάνει κάποιος; Είναι σωστό να πεθάνει ένας απεργός πείνας; Πρέπει να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του; Έχουν δίκιο όσοι τον στηρίζουν ή δεν τον στηρίζουν; Ποιό θα είναι το κόστος κάθε επιλογής; Ποιό το κόστος του θανάτου;
Αν ένα κράτος δικαίου δεν επιτρέπει τους φόνους και την στέρηση της ανθρώπινης ζωής, τότε ποιά είναι η σωστή απόφαση; Κυρίως, όμως, ποιος μπορεί να τα απαντήσει όλα αυτά;
