Connect with us

Hi, what are you looking for?

Giga fm 105,4 | Ραδιοφωνικός Σταθμός | Ήπειρος | Ιωάννινα
Μια σύγχρονη τραγωδία
Μια σύγχρονη τραγωδία

Άρθρα & Απόψεις

Μια σύγχρονη τραγωδία

Μια σύγχρονη τραγωδία

Άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω την έκταση του δυστυχήματος , που σημειώθηκε στα Τέμπη. Θυμάμαι ανέπτυξα μια συζήτηση με τις φίλες μου, με τις οποίες ανησυχούσαμε για μια ακόμα φίλη μας, η οποία επέστρεφε από τους αποκριάτικους εορτασμούς της Λάρισας και δεν ξέραμε αν ήταν στο μοιραίο τρένο. Κοιμήθηκα με τη σιγουριά, ότι είναι καλά και ξύπνησα στην πραγματικότητα της τραγωδίας.

Μιας εθνικής τραγωδίας με παρονομαστή 57 νεκρούς και άλλους πόσους αγνοούμενους. Απέφυγα σθεναρά οποιαδήποτε θέαση ή ενημέρωση για το θέμα, καθώς, όσο ανέβαινε ο αριθμός των νεκρών, αυξανόταν και το άγχος και το στρες μου. Είμαι 26 ετών και παλεύω με αγχώδεις διαταραχές, οπότε προσπάθησα να προστατεύσω τον εαυτό μου και έμεινα στην απλή ενημέρωση.

Το πρώτο σοκ με «χτύπησε» όταν πληροφορήθηκα από οικείους μου για δυο νέους από την Κατερίνη (περιοχή από όπου και κατάγομαι), οι οποίοι ήταν στο τρένο, ωστόσο ο άντρας βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο και η σύζυγός του παρέμενε αγνοούμενη. Ο χρόνος σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα για όλους μας όταν πληροφορηθήκαμε, πως η Αθηνά ήταν πλέον ένα από τα ταυτοποιημένα νεκρά θύματα.

Οι μέρες, που ακολούθησαν, ήταν τραγικές για όλους. Ένιωσα χρέος να ενημερωθώ περισσότερο για όλα αυτά τα παιδιά, που πέθαναν τόσο άδικα και που στην θέση τους θα μπορούσα να βρίσκομαι εγώ ή κάποιος άνθρωπος, που αγαπώ. Έτσι και με πολύ μεγάλη αγωνία άρχισα να ψάχνω και να βλέπω τις ιστορίες όλων αυτών των ανθρώπων. Εκεί ήταν, που έπαψα, να προστατεύω την ψυχολογία μου και λύγισα. Λύγισα, διότι, παιδιά μικρότερα από εμένα είναι πλέον νεκρά. Έβαλα τον εαυτό μου σε μια διαδικασία να σκεφτεί διάφορα. Πρώτα-πρώτα σκέφτηκα εμένα ως φοιτήτρια και τις δεκάδες διαδρομές, που έκανα με τα συγκεκριμένα τρένα για να μετακινούμαι μπρος και πίσω σε προορισμούς. Ήταν ωραίες διαδρομές, δεν σας κρύβω.

Το δυστύχημα στα Τέμπη.

Όλοι μας είχαμε την ίδια προσμονή για τον τερματικό σταθμό της διαδρομής μας και νομίζω στα πρόσωπα πολλών συνεπιβατών μου, είδα όλους αυτούς τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους. Σκέφτηκα τους δικούς μου ανθρώπους, οι οποίοι υπήρχε περίπτωση να βρεθούν στο τρένο αυτό και εκεί η πραγματικότητα με «χτύπησε» πολύ περισσότερο. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, να μένουν άνθρωποι πίσω από εσένα, ή εσύ να μένεις πίσω;

Σιγά-σιγά όλα τα θύματα οδηγήθηκαν στις τελευταίες τους «κατοικίες», με τους δικούς τους ανθρώπους να σταματούν και να βλέπουν, ότι απέμεινε από όσους αγαπούν να χάνεται για πάντα. Όπως σταμάτησε για όλους ο χρόνος τη στιγμή της σύγκρουσης. Έχω δει πάρα πολλές ειδήσεις και δημοσιεύματα. Με στοιχειώνουν οι κραυγές των ανθρώπων, που αποχωρίζονται τους αγαπημένους τους. Ήρθε η στιγμή να τους αφήσουμε να ησυχάσουν.

Όταν ξεπέρασα το άγχος και την στεναχώρια, που με κατέκλυσαν, έστρεψα το ενδιαφέρον μου στη διαχείριση του ζητήματος, από την κοινωνία μας και το κράτος. Και εκεί αντιλήφθηκα, ότι έπρεπε να σταματήσω στο πένθος. Εκεί ξύπνησε μέσα μου ο θυμός. Εκεί ήταν που συνειδητοποίησα, πως, όπως οι 57 εκείνοι, έτσι και εμείς είμαστε δυνητικά νεκροί, απλά χωρίς φέρετρο και με ταυτότητα. Είμαστε όλοι θύματα και κινδυνεύουμε.

Γνωρίζαμε όλοι για τις ελλείψεις και τα λάθη του σιδηροδρομικού δικτύου. Έχω βρεθεί σε θέση να αναμένω μέσα στο κρύο ένα τρένο να με πάει σπίτι μου επί 1 ώρα, επειδή απλά καθυστέρησε. Είχαμε μάθει πλέον να το αποκαλούμε συνηθισμένο. Έχω παραμείνει σε βαγόνι για να περιμένω άλλο τρένο να αλλάξει, αυτό στο οποίο επέβαινα, γιατί απλά χάλασε. Ήταν πολύ συνηθισμένο. Ντρέπομαι τώρα, που παραπονιόμουν επειδή απλά κρύωνα και βαριόμουν. Ωστόσο αυτή είναι η καθημερινότητα μας. Συμβαίνει πάντα!

Την σκυτάλη της είδησης πήραν πολλοί. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, διεθνής τύπος. Η συμπαράσταση των ξένων κρατών ήταν άμεση, όπως άμεση ήταν και η κάλυψη της είδησης. Δεν ήταν άμεση η αποκάλυψη της αλήθειας. Φυσικός αυτουργός είναι ο σταθμάρχης της μοιραίας βραδιάς, ο οποίος οδήγησε δυο τρένα σε κοινή πορεία επί 12 λεπτά μέχρι την τελική σύγκρουση. Ακολούθησε τον δρόμο της δικαιοσύνης. Φαίνεται όμως, πως ο δρόμος αυτός είναι ένα μονοπάτι για ελάχιστους.

Την φρικτή είδηση ακολούθησε η παραίτηση του Υπουργού Μεταφορών και η τελετή παράδοσης του Υπουργείου στον αντικαταστάτη του. Πολιτικοί επισκέφθηκαν τον τόπο του δράματος. Δηλώσεις στις δηλώσεις, καθένας και κάθε μια εξέφρασε την οδύνη για το τραγικό συμβάν.

Ακολούθησε η δημόσια εξαγγελία του Πρωθυπουργού. Η διαδοχική μου αναφορά σε όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν ξέρω, αν γνωρίζετε, αλλά το επάγγελμα του πολιτικού επικοινωνιολόγου διαθέτει απολαβές, υψηλότερες και από εκείνες των ίδιων των πολιτικών. Καλά φορμαρισμένοι λόγοι, κινησιολογία και εκφράσεις προσώπου, συνθέτουν το τέλειο προσωπείο των επιφανών ατόμων της κοινωνίας μας, οι οποίοι συμπαραστέκονται τώρα στις οικογένειες των θυμάτων.

Διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα για την εθνική τραγωδία των Τεμπών

Προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς η δήλωση του Υπουργού στην ολομέλεια της Βουλής. «Είναι ντροπή και θα έπρεπε να ντρέπεστε». Η Βουλή ήταν άδεια κατά την συζήτηση του επίμαχου θέματος. Δεν έπρεπε να μας κάνει έκπληξη. Έπρεπε όλοι να παρακολουθούμε στενά όλες τις ολομέλειες του κοινοβουλίου και να ακούμε τι λένε, όσοι μας κυβερνούν. Εκεί πραγματοποιούνται τα μεγαλύτερα «τέρατα». Ήρθε και η στιγμή να αναλάβει ο Τύπος και τα ΜΜΕ. Η είδηση παίζει ακόμα και σήμερα ολημερίς και όλες οι εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων καλύπτουν το τραγικό συμβάν. Ο θάνατος 57 συνανθρώπων μας χαρακτηρίστηκε ως «ευκαιρία, θυσία και πολιτική κέρδους/κόστους». Πόσο ασήμαντη και δεδομένη κατάντησε η ανθρώπινη ύπαρξη; Πόσο αναίρεσαν σε δευτερόλεπτα τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Ορισμένοι εξ αυτών σε βάρος των θυμάτων επικαλούνται το ανθρώπινο λάθος, ως μοναδικό παράγοντα ευθύνης του τροχαίου και πραγματοποιούν αυτοψίες για την εύρεση της αλήθειας.

Όχι.

Αυτό είναι απόκρυψη της αλήθειας. Στηρίζουμε την επιβίωση μας στο αλάθητο των ανθρώπων; Στηρίζουμε τη ζωή μας στην καθαρότητα και διαύγεια τους; Δεν στηρίζουμε τίποτα και πουθενά. Είναι όλα ετοιμόρροπα, είναι όλα σάπια, είναι όλα βρώμικα. Τόσες μέρες ο πιο καθαρός λόγος βγαίνει από τα στόματα των οικογενειών των θυμάτων. Άνθρωποι διαλυμένοι έχουν την ανάγκη να ακουστεί η ιστορία των αγαπημένων τους και να μην ξεχαστεί το όνομα τους. Άνθρωποι σαν εμένα και εσάς μιλούν πιο καθαρά και λογικά από όλους, παρά το βάρος της θλίψης τους.

Η ζωή μας βασίζεται στην επιβίωση των ισχυρών, απέναντι στους αδύναμους, στην επικράτηση του συμφέροντος, έναντι της ανθρώπινης ζωής. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πρόσωπα κάνουν λόγο για εξιχνίαση της αλήθειας, ενώ εκείνη βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Ζούμε σε μια χώρα του πρόσκαιρου κέρδους και της διαρκούς εκμετάλλευσης. Στην χώρα των επιδομάτων και των παροχών, οι οποίες είναι αυτονόητες σε ένα- κατά τα άλλα- κράτος πρόνοιας. Ζούμε μια μίζερη ζωή, την οποία παρουσιάζουν ως ιδανική με τον ωραίο ήλιο, τις ειδυλλιακές παραλίες και την καλοπέραση, ενώ ο θάνατος καραδοκεί σε κάθε στενό, γωνιά, δρόμο και γειτονιά.

Ζούμε στην χώρα που ηγείται της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ενώ οι δομές της μοιάζουν με εκείνες της επανάστασης του 1821. Ζούμε στην χώρα του «έχει ο Θεός και αύριο μέρα είναι, πάμε και όπου βγει» και που δεν βγάζει πουθενά.

Η νέα γενιά εγκαταλείπει και αν δεν κάνει αυτό , πεθαίνει και γίνεται «μάρτυρας» του σαθρού μας συστήματος. Πολιτικοί καπηλεύονται την ιστορία και την μνήμη και στις πλάτες μας ασκούν πολιτική, με σκοπό το δικό τους κέρδος. Καλούν τον λαό να τους ψηφίσει και με την λαϊκή εντολή χλευάζουν καθημερινά την ανθρώπινη ζωή. Δημοσιογράφοι και απλοί πολίτες επωφελούνται από την ψήφο τους και την στήριξη τους στα κόμματα και οδηγούνται στις κάλπες ολόκληρες οικογένειες με σταυρωμένα ψηφοδέλτια, με συνοδεία εκφράσεων: «Έλα ο μπαμπάς θα τα κανονίσει».

Και τα κανόνισαν.

Η νέα γενιά είναι φερέφωνο μια προηγούμενης γενιάς, που βολεύεται σε θέσεις και κατέχει υποστήριξη και τώρα στο τραγικό συμβάν όλοι δείχνουν το δάχτυλο στην κακή ηγεσία. Σε όλες εκείνες τις ηγεσίες που εκείνοι ανέδειξαν και που σκότωσαν τα παιδιά τους.

Ο σταθμάρχης της Λάρισας είναι ο τελευταίος τροχός αυτής της αμάξης. Πηγαίνει με χαλασμένα φρένα και τέρμα το γκάζι προς τον απόλυτο τερματισμό. Τον ηθικό και ανθρώπινο εξευτελισμό. Στον θάνατο. Σήμερα είμαι 26 ετών και έχω βιώσει περισσότερα από ότι άνθρωποι μεγαλύτεροι από εμένα. Σήμερα είναι νεκρά παιδιά, τα οποία θα άλλαζαν το μέλλον. Ήταν το μέλλον. Η απογοήτευση και η λύπη είναι πολύ λίγα μπροστά στα όσα βιώνουμε.

Είμαστε όλοι νεκροί και δεν το αναγνωρίζουμε. Είμαστε όλοι καταδικασμένοι σε μια ζωή χωρίς προοπτική. Οι δήμιοι μας βρίσκονται απέναντι μας στις μεγάλες οθόνες και μας κοροϊδεύουν διαρκώς. Μόλις μια εβδομάδα πριν έκλαιγαν σε τηλεοράσεις και τώρα συζητούν για την καλύτερη προοπτική της διεξαγωγής των εκλογών.

Ο λαός καλείται να ψηφίσει. Να ασκήσει το εκλογικό του καθήκον. Ένα καθήκον βαρύ. Δεν γνωρίζω πόσο επηρέασε η τραγωδία των Τεμπών τους ανθρώπους, ξέρω, όμως, πως ήρθε η στιγμή , να αλλάξουν όλα. Δεν επιδέχεται άλλη αναβολή.

Αν οι κάλπες είναι το μέσο ειρήνευσης τότε για πρώτη φορά πρέπει όλοι να σκεφτούμε το παρελθόν. Και όχι το μέλλον. Το μέλλον είναι αβέβαιο και πολλές φορές πέρα από τις δυνάμεις μας. Με το παρελθόν όμως, μπορούμε να γνωρίζουμε τι να κάνουμε ή να μην κάνουμε στο μέλλον. Και αυτό το οφείλουμε στους 57 συνανθρώπους μας, που θα μπορούσαν να ‘ναι αδέρφια μας, γονείς μας, παιδιά μας, φίλοι μας και κομμάτι του εαυτού μας.

Χρωστάω στην Αθηνά να μεγαλώσει το παιδί της σε μια κοινωνία, στην οποία η μνήμη της, θα ‘ναι σημάδι ελπίδας και φωτός για ένα καλύτερο μέλλον. Χρωστάω σε όλους εκείνους τους φοιτητές και φοιτήτριες τον τελικό προορισμό τους, στον οποίο δεν έφτασαν ποτέ και που σε αυτόν βρισκόταν η ευτυχία και το μέλλον τους.

Χρωστάμε όλοι μαζί, σε όλους τους συγγενείς τους που έμειναν πίσω, να μην ξεχαστούν ποτέ οι δικοί τους άνθρωποι. Χρωστάμε στον ίδιο μας τον εαυτό την ζωή μας. Και αν οι εκλογές είναι το μέσο για την αρχή του τέλους, τότε χρωστάμε όλοι στην ιστορία να γραφτεί από εμάς και όχι από εκείνους!

Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική Ιστορία και τις Στρατηγικές Σπουδές. Κατάγεται από την Κατερίνη του νομού Πιερίας και ασχολείται με την μελέτη ιστορικών, πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.

Comments

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άρθρα & Απόψεις

της Βασιλικής Σέμκου  «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί...

Άρθρα & Απόψεις

Βιάζουν και εμάς! Ηχηρός τίτλος, μεγάλη στιγμή. Ένοχος ο Δημήτρης Λιγνάδης για δύο βιασμούς ανήλικων παιδιών. Την είδηση συνοδεύει το εξής: Ελεύθερος με αναστολή....

Ήπειρος

Ένα ΙΧ αγροτικού αυτοκινήτου συγκρούστηκε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Πρέβεζας κοντά στα Φλάμπουρα. Μοιραίο ήταν το  δυστύχημα για τον οδηγό του αγροτικού αυτοκινήτου που...

Ήπειρος

Το δρόμο της Δικαιοσύνης παίρνει η πρωτοφανής υπόθεση υπεξαίρεσης 1,25 εκ. ευρώ από τα ταμεία του Δήμου Ιωαννιτών. Το θέμα συνεχίζει να προκαλεί αναβρασμό...

Advertisement

Copyright © 2021 Giga FM 105.4 Επικοινωνία: 2651052441

  • https://s46.myradiostream.com/7322/listen.mp3
  • https://s46.myradiostream.com:7322/;
  • MUSIC