Η πολιτική της Κίνας απέναντι στον πόλεμο
της Βασιλικής Σέμκου
Ο «πόλεμος της κοινής γνώμης» γενικεύτηκε, παράλληλα, με τον ενεργό πόλεμο στα ουκρανικά εδάφη. Η παγκόσμια κοινότητα μελετά και παρακολουθεί τις εξελίξεις, οι οποίες στο εσωτερικό της Ευρώπης, έχουν σημάνει συναγερμό, που όμοιο του η σύγχρονη ιστορία είχε καιρό να συναντήσει.
Ενδιαφέρον προκαλεί και η διαχείριση των ευρωπαϊκών και μη κυβερνήσεων της γενίκευσης του πολέμου, οι οποίες έμειναν σχεδόν αμέτοχες στο κάλεσμα του Ουκρανού προέδρου, ο οποίος καλεί σε βοήθεια άπαντες. Και έθεσα σχεδόν, διότι μια κάποια αναταραχή λόγω ηθικής βλάβης, ανάγκασε ορισμένα κράτη να αποστείλουν βοήθεια (με ανάλογα κόστη).
Ο αναβρασμός δεν άργησε να «χτυπήσει« την πόρτα του Πεκίνου. Η Κίνα παρακολουθεί την διάλυση της «ευρωπαϊκής ειρήνης», στα εδάφη της οποίας αναβιώνεται ένας, μικρής κλίμακας Ψυχρός πόλεμος, ο οποίος αυτή τη φορά επηρεάζει εμπλεκόμενους και μη.
Ποια, όμως, η πολιτική της Κίνας απέναντι στον πόλεμο;
Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος ομόλογός του, Βλαντιμίρ Πούτιν, συνομίλησαν για τις τελευταίες εξελίξεις. Η Κίνα «κυνηγά» την διπλωματία. Ο Σι δήλωσε ότι «η κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία έχει υποστεί ραγδαίες αλλαγές… [και] η Κίνα υποστηρίζει τη Ρωσία και την Ουκρανία να επιλύσουν το ζήτημα μέσω διαπραγματεύσεων» και «να εγκαταλείψουμε τη νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου, να δώσουμε σημασία και να σεβαστούμε τις εύλογες ανησυχίες για την ασφάλεια όλων των χωρών και να διαμορφώσουμε έναν ισορροπημένο, αποτελεσματικό και βιώσιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό ασφάλειας μέσω διαπραγματεύσεων».
Κινεζικά μέσα (CCTV) μεταδίδουν τους λόγους, για τους οποίους ο Πούτιν προχώρησε σε σύρραξη: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ έχουν αγνοήσει εδώ και καιρό τις εύλογες ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια, έχουν επανειλημμένα αρνηθεί τις δεσμεύσεις τους και συνέχισαν να προωθούν τη στρατιωτική ανάπτυξη προς τα ανατολικά, αμφισβητώντας τη στρατηγική κατώτατη γραμμή της Ρωσίας».
Ο Einar Tangen, αναλυτής στο Ινστιτούτο Taihe δήλωσε ότι «Η Κίνα αισθάνεται πολύ έντονα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να την περικυκλώσουν και να την περιορίσουν. Η Ρωσία αισθάνεται το ίδιο. Η συνδυασμένη πίεση και στους δύο τους έχει ωθήσει μαζί».
Η πολιτική διπλωματίας και ουδετερότητας μοιάζει περισσότερο με πολιτική των δύο άκρων ενάντια στην μέση. Παραδοσιακά η Κίνα ανήκε στο ανατολικό μέτωπο και έχει αποδείξει τους ισχυρούς δεσμούς της με τη Μόσχα. Τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά. Ένα ακόμα «ανοιχτό» μέτωπο με την Δύση, ειδικότερα στα ευρωπαϊκά εδάφη, δεν θα την ωφελούσε σε καμία περίπτωση.
Για αυτό και η εξής πολιτική. Δύο κράτη με απόλυτα ολοκληρωτικά καθεστώτα που έχουν ωστόσο διαφορετικά συμφέροντα. Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία στρέφει όλο το ενδιαφέρον στους κόλπους της Δύσης. Και γίνεται αναφορά στο παγκόσμιο ενδιαφέρον. Όσο, λοιπόν, ο πόλεμος γενικεύεται, τόσο η Κίνα «μένει» μόνη της στην Ανατολή να επεκτείνει τα συμφέροντα της και να αναπτύσσει στόχους και προοπτικές. Τέτοιες σκέψεις θα καθοδηγήσουν την πολιτική της Κίνας βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Η Κίνα αποφεύγει επίσης την άμεση κριτική στη Ρωσία. Διατηρεί με τον τρόπο αυτό ισορροπίες με έναν ισχυρό εταίρο και κατορθώνει να αποσπάσει την προσοχή της Δύσης μακριά από την Ασία. Ανενόχλητη μακροημερεύει μακριά από την ταραγμένη και εμπόλεμη Δύση, η οποία λησμονεί την στρατηγική, στρατιωτική και οικονομική ισχύ, που η Κίνα κατέχει.
Η ανάγνωση της μη έμπρακτης συμμετοχής της Κίνας στον πόλεμο είναι πολύ πιο απλή, από ότι ενδεχομένως θεωρείται. Η διάλυση των σχέσεων της Ρωσίας με τη Δύση και η συνεχής επιβολή κυρώσεων θα οδηγήσουν ανεπαίσθητα τη Μόσχα στην πλευρά του Πεκίνου. Με τον τρόπο αυτό θα «μπει» με το ένα πόδι στην καρδιά της Ευρώπης, χωρίς να έχει διαταράξει τις σχέσεις της με καμία πλευρά. Και όσο διαρκέσει ο πόλεμος, η δύναμη που θα συγκεντρώσει θα την οδηγήσει στην πρώτη γραμμή σε έναν, πλέον, άνισο αγώνα, αφού οι επιπτώσεις του πολέμου είναι διακριτές από τώρα.
Με στραμμένο το βλέμμα προς την ζημίωση της Ρωσίας, την ενεργειακή κρίση η οποία θα πλήξει τα ευρωπαϊκά κράτη, την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος στήριξης και αλληλεγγύης και την κατάληξη του πολέμου, η Κίνα μπορεί να χαράσσει πολιτική σε μια σκακιέρα με ένα μόνο πιόνι! Για αυτό και την συμφέρει, να συνεχιστεί ο πόλεμος.
